Lange 3e dag
Carbagerun KiKa Bears · 10 dagen geleden
Zo. Het avontuur is nu echt begonnen. Vandaag mochten we aan de bak na een brakke nacht. Hlf 7 op en dito bij het eindpunt. Ontvangst bij het stadion met 250 runners was een feest. De een nog mooier, gekker, creatiever of origineler dan de ander.
Een mooie ervaring, vooral ook de onderlinge sfeer. Na een technische check konden we richting Malmö. Aldaar bij de grens was er oponthoud vanwege een overijverige BÖÅ. Van daaruit de routebeschrijving gevolgd. Veel bos met soms lange stukken, soms kort, soms best pittig, vooral toen het natter en donkerder werd. Tussendoor getankt en een pizza gescoord en verder vooral veel gereden. Maarten zat op de reservebank en sukkelde regelmatig in. Patrick en Remco verzorgde de cockpit. Dit ging goed, al zocht de Audi soms naar grip. Dat wordt nog wat met sneeuw. Verder waren we blij met onze extra verlichting, al begaf de zekering het tegen het eind. Morgenvroeg ff fixen. Het museum was erg interessant,m.n. een expositie over een verloren gewaande DC die ooit door de Russen werd neergehaald en medio 2000 werd gevonden. Het wrak is in de kelder tentoongesteld. Een eerbetoon aan de 8 bemanningsleden die in de koude oorlog op geheime missie waren. Verder veel heli’s; leuk voor Tim. Maarten kocht gelijk een klein souvenir voor Jelle en Jesper. Aansluitend door naar het hotel: ondanks de digitale incheck een verademing tov gister. Heerlijke eigen douche, tv met C-cast en een kingsize bed. Nu uitpuffen, een drankje op de kamer en morgen door voor etappe 2. Ps bedankt alle volgers voor jullie enthousiasme, reacties en donaties. KiKa-vet!
Enerverende dag naar Gävle
Carbagerun KiKa Bears · 9 dagen geleden
Ver-slaper Maarten beet de spits af op deze mooie heldere ochtend. Vandaag een route van 380 km naar de kust in universiteitstad Gävle met een whiskeystokerij. Onze fricandellentrekker had er zin in. Remco maakte de lampjes schoon en vol goede moed tuften we over de steeds gladder wordende wegen. Oude sneeuw vroor op en met een temperatuur verval van 5 graden tot -4 was het soms verraderlijk. Patrick mocht vandaag zijn navigator skills gebruiken en Maarten moest de eerste remproef doen. 3 auto’s voor m maakte iemand een schuiver, doch met behendig stuurwerk werd de A4 naast de voorligger gemanoeuvreerd. Dokter Google verzon weer de leukste quizvragen achterin en we genoten van het landschap. De weidsheid is bij vlagen overweldigend, de ‘hunnenbedden’ liggen her en der verspreid, bossen zijn er in overvloed, zo ook echter de bosbouw. Zonde, maar IKEA moet ook ergens van leven, nietwaar? Ondertussen hoorden we verhalen van slippertjes in de sloot, kapot gereden oliecarters, afgebroken fusees en alcohol controles (sommige jonge gasten maken er een feestje van) en kapotte motorsteunen en meer. De onderlinge bereidheid is enorm, al schamen we ons soms voor de onbezonnenheid en luidruchtigheid. Na een buffet lunch met een leuk gesprek met de locals (our english is not that good, but better then swedisch) ging Remco achter het stuur. Dit verliep goed en het werd witter en witter. Ondertussen dook de zon onder en gingen we richting de finish. Bijna hadden we een kusje van de vangrail te pakken,maar de Stig wist als een volleerd strijder de auto te corrigeren. Na een whisky beproefd te hebben, niet geheel ons ding, gingen we uit eten voor een traktatie van onze papillen. Super tent, goed personeel, lekker eten en op naar ons appartement. Nu lekker nagenieten met een wijntje en op naar Ostersūnd, op papier de meest koude en uitdagende dit kwa winterse omstandigheden. Fijne avond!
Geslaagde rit dag 3
Carbagerun KiKa Bears · 8 dagen geleden
Vikingen als we zijn waren we vandaag weer ‘fris en fruitig’ bij de start naar Ostersūnd, wintersport gebied, 50000 inwoners, militaire stad en hoofdstad van het gewest. Vandaag 408 km op het programma, goed voor 8.5 uur beoogde reistijd. Na wat gumwerk en burnouts van enkele petrolheads gingen we en route. Het was een mooie bochtrijke route met hoogteverschillen tot 400 meter en een gemiddelde snelheid van ca 60 km/uur. In het bos werden we aangesproken door een oud baasje die zich verbaasd afvroeg wat al die ‘Duitsers’ kwamen doen. In ons beste Zweeds maakten we hem verstaanbaar dat we vanuit NL kwamen. Volgende hoogtepunt was een bevroren meer waar runners aan het ijsrijden waren. Een enkeling trok de skies erachter aan. Driftend trokken zij veel bekijks. Erg tof om te zien. Wij als Kolluxboys hielden de boel echter liever heel en genoten van het schouwspel. Onderweg zagen we nog een verdwaalde ijsvisser. Met temperaturen van -5 a -6 best frisjes. Vervolgens was er file in het bos. In het bos? Jazeker, de hellingen waren spiegeltje glad en menig runner kwam er moeizaam overheen. De opstopping leidde wel tot onderlinge gezelligheid, maar dus ook tot vertraging. Gelukkig reed Patsøn met stalen zenuwen de helling op. Appeltje eitje. Nog geen druppel angstzweet tussen de billekes. Daarna reden we door een mooi dorp met half bevroren meertje. We spraken hier met de Zweedse Jonathan en mochten tegen betaling van 100 kronen voor de benzine mee achterop de sneeuwscooter. Super vet. Daarna speelden we, zonder succes met onze voorwiel aandrijving en 1.6, ANWB voor een schuiver die in de greppel belandde. Een Jeep bracht uitkomst. Verder haalden Remsõn vandaag zijn Navigate Skills Certificate en loodste hij ons door het sneeuwlandschap. Maarsön verzorgde vanaf de bank deel 2 van de dagelijkse Google quiz. Met opnieuw vertraging door een XC70 die de sneeuw van nabij ging bekijken, kwamen we moe maar voldaan aan bij het Scandic voor de finish van dag 3. Zonder kleerscheuren over de helft; Tim geeft de A4 goed ingereden. We gaan stiekem een beetje van de Audi houden; elke dag brengt hij ons tot nog toe naar het eindpunt. Chapeau voor de KiKa beertjes. Nu genieten en evalueren bij het theater hotel. Fijne avond.
Pittige rit
Carbagerun KiKa Bears · 7 dagen geleden
Balen. Gisteren de hottub alsook het noorderlicht gemist. En ook nog geen eland gezien (behalve op ons bord eergisteren 😉).
Het ontbijt in Moulin rouge sfeer was er niet minder om. Al was de kwark van Remsõn te klonterig (“Doar kunde alleen unne lekke radiateur mee moakuh”). We hebben vanochtend onze Audi tot Greta omgedoopt en haar vanmorgen verwend met wat olie en koelvloeistof. Voor de rest spint ze als een naaimachientje. Tijdens de rit van vandaag zou ze het zwaar krijgen. De etappe begon ogenschijnlijk relaxed, maar niets was minder waar. Stuifsneeuw en ingevroren dooisneeuw zorgde voor een verraderlijk wegdek langs een prachtig skigebied met hoogtes tot ongeveer 700 meter. Vrij vroeg mochten we de bossen in en het was er sprookjesachtig. Genieten. De verse sneeuw, achteraf bijna tot kniehoogte, was ingereden met diepe opgevroren sporen. Greta schoof met haar heupen heen en weer, maar ploeterde dapper in hoge toeren door. Ze gleed echter met haar buik over de sneeuw en het was eigenlijk niet verrassend dat er runners vast kwamen te zitten. File. Bijna 1,5 uur lang. In the middle of nowhere. Sommigen gingen met de zaag aan de gang en stookte een vuurtje met vers dennenhout en benzine. Andere legden hun sneeuwkettingen eronder. Wij ook, na wat hulp en gehannes in de kou. We konden verder en reden een magnifieke route. Er ontstond een symbiose van chauffeur, techniek en wonderland. Als in een film. We gingen weer over op begaanbaar parcours, dus de kettingen konden eraf. Althans één, de andere was nl onderweg afgehaakt 🤣. Tja, we blijven juniors in de Runnersworld; sommigen reden al 8 X mee! We kregen hem later overigens terug van de eerlijke vinder. Zo reden we verder, maar was de gemiddelde kruissnelheid al behoorlijk laag. Dit zou niet veranderen, want met -6 en veel heuvel- en bochtenwerk bleek het deelnemersveld en zelfs een enkele Zweed niet bij machte de greppel te ontwijken. Gelukkig zonder letsel, al kregen we er wel de pee in dat we de route misschien niet konden volbrengen. Intussen hielden we de moed erin met Hollandse meezingers en plat Tilburgse ge-OH. Tegen de schemering werd duidelijk dat de route uitrijden een erg late binnenkomst zou betekenen. Hier zaten we niet op te wachten, dus we snoepten een stukje van het eind af, om direct naar het eindpunt te rijden. Wel zo veilig gezien onze beperkte nachtrust en vermoeidheid. Patsøn won de Driver of the Day duim van KiKa en loodste ons veilig binnen. Rond half 8 konden we na 12 uur strijden heelhuids uitchecken bij de organisatie en sloten we de dag af met een pizza. Bij het hotel konden de jongens nog spelen en glijden op de parking alvorens in te storten op onze studentikoze hotelkamer. Morgen wacht de laatste rit naar Trolllhattan. We hopen deze te kunnen volbrengen, omdat we om 19 uur de nachtboot in Göthenborg moeten hebben naar Kiel. Planning is hier te eten en te overnachten en om 9.15 uur door te gassen naar huis. Het is ambitieus,maar vandaag zijn we ook doorgekomen, dus dat geeft vertrouwen. Welterusten!
Het was weer een vroegertje vanuit het koepel hotel. De route was vandaag 400 km. Erg ambitieus met het idee om op tijd de boot te halen. We starten de rit met prachtig helder weer en een zonnetje. Greta had er zin in vandaag, zo ook Remsõn. We besloten de route naar Karlstad wat in te korten, zodat we tijd konden winnen. Dit resulteerde in een mooie rit, waarbij we afdaalde naar minder besneeuwde gebieden. We pakten de route weer op met leuk bochtenwerk: het stof waaide op achter de auto en even waanden we ons in een echte rally. Intussen kreeg Patsøn goed nieuws over zijn zoon die geslaagd was. Maar … nog steeds hadden we geen ‘eelàànds’ gezien, enkel wat bruinen, die echter bleken te hinniken. Rond één uur was het wel raak. Remsõn spotte met zijn scherpe boswachtersoog een drietal elands. Elegant, hoge witte poten met sierlijk gangwerk. Een kadootje. Prachtbeesten. Vol energie vervolgden we onze route, maar we moesten ook deze inkorten om op tijd in Trolllhattan, stad van voorheen Saab, én Göthenborg te zijn. Rond 15 uur kwamen we aan, in vol ornaat met één berenpak voor Maarsön, voor een fotoshoot, interview en een medaille. Een heerlijk gevoel. Best trots ook. We maakten nog een praatje met toezegging voor een volgende keer en spoeden ons naar het zuidwesten voor de ferry. Hier checkten we in na een redelijk serieuze controle en was het een gezellig weerzien met halve liters met collega runners. Informatie, foto’s, sterke verhalen en een artikel in de Ostersūnd Poste werden uitgewisseld en na een buffet diner crashten we in onze hut. Morgen vroeg wacht om 9.15 uur de laatste rit van 600 km naar Tilburg met onze Greta. Heerlijk weer naar onze gezinnetjes én ons eigen nest. Tot morgen voor een laatste update!
Naar huis
Carbagerun KiKa Bears · 5 dagen geleden
Het leven op de boot viel niet helemaal mee. Remsõn had last van zijn maag na een captains dinner 2.0 en ging snel naar zijn hut. Gelukkig was hij de volgende ochtend opgeknapt. Patsøn sliep als een os en Maarsøn had last van de bijgeluiden op de boot (ik denk da er wa speuling op dun krukas zit in het vuronder?). Ook had hij een hoef van een eland tegen zijn lip gehad en zag er uit als Quasimodo (het bleek een koortslip). Na een goed ontbijt reden we richting Hamburg. Het tempo van Greta zat er goed in; kruissnelheden van 130 waren geen probleem, wel zorgde de dakkoffer voor wat zijwind gevoeligheid. Al met al deed ze het gewoon goed. 3700 km zonder problemen; met bijna 355 dkm is ze goed ingereden, aldus onze Chiefs Technical Officer Remsõn. Richting Bremen deden we een bakkie met andere runners en na een Schnitzelbreak was het gassen naar Enschede. We waren blij weer in Nederland te zijn, alleen, zei Patsøn, hebben ze hier wel rare elanden? Rond half 5 kwamen we thuis aan en ipv Emma, Annika en Agneta 😉 stonden nu Lieveke, Claudia en Ingrid op ons te wachten. Tranen met tuiten natuurlijk, dat snappen jullie wel. Daan kreeg nog een taxfree wodka ‘flesje’ en we konden moe en voldaan met onze lieve familie de bubbels openen. Intussen hebben we 3000€ binnen geharkt dankzij bijna 100 toffe sponsoren. Echt zó fijn. We komen nog in het wijkmagazine Focus op Reeshof en zullen daarna de actie stopzetten. Voor volgend jaar worden overigens alweer nieuwe en snode plannen voorbereid. Meer ruimte, meer vermogen, meer tractie en meer verlichting lijken vooralsnog het motto … Fijne avond beste mensen en bedankt voor het volgen zover. Lieve groet, Team KiKa Bears
